Ze vertelt ons over haar parcours…
Hallo Annick! Al 29 jaar… Herinner je nog je begin?
Op 16 augustus 1991, ben ik bij het Koninklijk Instituut der Eliten van de Arbeid beginnen werken. Omdat ik daarvoor in een moderne omgeving had gewerkt, was ik sterk verbaasd om er meubilair uit de jaren 50, een stencilmachine[1] en typemachines … aan te treffen! Onze kantoren in de Ortsstraat rechtover de beurs waren verdeeld over vier verdiepingen met een grote vergaderzaal, de archieven en drie groepen: de commissaris-generaal en de directeur-generaal; een team dat de organisatie van de sectoren opvolgde en waarvan elk lid een welbepaalde taak binnen de procedures uitvoerde; en een ander team dat, met de hulp van een telefoniste, de procedures finaliseerde, de koninklijke besluiten opstelde en de ceremoniën organiseerde.
Ik maakte deel uit van dit laatste team om er een tiental ceremoniën per jaar te organiseren en om het secretariaat van de Directie en het Koninklijk College der Eredekens van de Arbeid te beheren. Vanaf mijn komst wordt er jaarlijks een Nationale ontmoetingsdag van de Eredekens georganiseerd. Ik heb aldus al deze ontmoetingen mee georganiseerd en de administratieve opvolging ervan uitgevoerd tot 2019, die van 2020 moest helaas worden geannuleerd door de gezondheidsmaatregelen.
Met zo’n toewijding aan je job, heb je veranderingen kunnen vast te stellen… Met welke verantwoordelijken heb je gewerkt?
Ik heb tot op vandaag vier directies gekend: de heer Hugo Coeck (1991), die als eerste taak had een fotokopieermachine aan te kopen en een wat later de computers…, mevrouw Lieve De Cock (1996) die het team geleidelijk uitbreidde en ons deed verhuizen naar de Visverkopersstraat, een aanliggende straat, mevrouw Voets (2001) die het Instituut bijna twintig jaar zal leiden en die onlangs de fakkel doorgaf aan de heer Donatien d’Hoop (2019). Maar ook drie commissarissen-generaal, de heren Raymond Nuyts, Maurice Defort et Willy Imbrechts, en vier voorzitters, John Baron van Waterschoot, Valère Baron Croes, de heren Jean-Pierre Coirbay et Philippe Pirson.
Is je functie veranderd?
Onder mevrouw Voets wordt niet langer een welbepaalde taak binnen de procedure aan iedereen toegewezen maar wordt men verantwoordelijk voor een sector en dit vanaf het begin van de procedure tot de slotvergadering. Het is ook onder haar directie, in 2003, dat ik benoemd werd tot adjunct-adviseuse, een promotie als erkenning voor het geleverde werk en die ik uiteraard met veel vreugde en enthousiasme heb onthaald. Door de organisatie van de ceremoniën te delegeren aan een van mijn collega’s, heb ik mij volledig kunnen toeleggen op het contacteren van de juiste personen binnen elke werkgevers- en werknemersorganisatie van een sector en hen uit te nodigen voor de eerste infovergadering. Deze vergadering, onder leiding van mevrouw Voets, moest de deelnemers aansporen om een procedure te starten en om vrijwillig deel te nemen aan de oprichting van een Organiserend Comité. De opvolging van het dossier werd vervolgens aan een van mijn collega’s toevertrouwd.
Welke veranderingen vonden er plaats binnen het Instituut?
Met de wens om het Instituut aan te passen aan een moderne wereld continu in verandering, beslist de Raad van Bestuur in 2009 om onze procedure te herzien. Eerst werden de inschrijvingsformulieren, die tot dan toe dezelfde waren per ereteken voor elke sector, aangepast aan de realiteit van elke sector. Vanaf dan werden de leden van het Organiserend Comité uitgenodigd om specifieke criteria op te stellen voor elk ereteken die betrekking hebben op de werknemers van hun sector en zal het KIEA een voorstel van vragen opstellen dat door het Comité goedgekeurd moest worden. Mevrouw Voets heeft ook HRD’s ontmoet om beter te begrijpen wat de professionele doelstellingen zijn van elke sector op het vlak van waardering en communicatie.
Om de titel van Laureaat van de Arbeid aantrekkelijker te maken werden vervolgens twee andere maatregelen genomen: een kandidaat moest niet langer beginnen bij het laagste ereteken indien deze voldeed aan de criteria van een hoger ereteken en de Laureaten, die voor hun ereteken per koninklijk besluit worden benoemd, kregen ook een Label van het Organiserend Comité. “Welzijn op het werk” was de eerste sector die deze maatregelen toepaste.
In deze zelfde optiek heeft mevrouw Voets in 2006 eveneens vergadering georganiseerd met jonge Laureaten en jonge vakbondsafgevaardigden om hun standpunt over het KIEA en zijn toekomst te kennen. Enkele jongeren van deze groep, die « jongerenplein » werd genoemd, hebben op 28 februari 2018 deelgenomen aan een rondetafelgesprek in aanwezigheid van Z.M. de Koning waar ze hun getuigenis en mening konden geven over de plaats van jongeren op de arbeidsmarkt. Tijdens de festiviteiten van 21 juli 2018, hebben de jongeren en het KIEA op vraag van het Paleis ook een stand opengehouden in Park van Brussel in het “dorp voor de vijfjarige regeerperiode van de Koning”. Z.M. Koning Filip en H.M. Koningin Mathilde zijn in de namiddag persoonlijk alle personen die een stand openhielden komen begroeten.
De nieuwe Directeur-generaal heeft de modernisatie verdergezet met o.a. de vernieuwing van onze website, de afschaffing van een vereist aantal jaren ervaring per ereteken (waardoor de dossiers enkel nog op basis van verdienste worden beoordeeld) en de vereenvoudiging van de vragenlijsten voor de procedures. Sindsdien herzien we onze procedures constant om hen zo goed mogelijk aan te passen aan de moderne arbeidswereld en de specifieke kenmerken van elke sector.
Het ontmoeten van de koninklijke familie is een bijzonder moment! Is dit ook bij andere gelegenheden gebeurd?
Onder de belangrijke gebeurtenissen blijft de datum van 23 oktober 1994 in mijn geheugen gegrift. Op die dag organiseerde het KIEA een speciaal evenement voor zijn 40ste jubileum waarbij het College zich aansloot voor zijn 4de Nationale ontmoetingsdag. Het was eveneens de dag waarop Koningin Fabiola haar halssnoer van Eredeken van de Arbeid honoris causa ontving. Om haar te begroeten heeft mijn dochter Kim, die toen vier jaar oud was, bloemen aan de koningin aangeboden. Na de zitting werd het hele team van het KIEA in een klein salon door de hele koninklijke familie ontvangen. Dat vergeet je natuurlijk niet! Het was geweldig!
Ook 13 maart 2002 was onvergetelijk! De halsnoeren van Eredeken van de Arbeid honoris causa werden toen uitgereikt aan Anne Teresa De Keersmaeker en José Van Dam in aanwezigheid van H.K.M. Prinses Astrid. Mijn dochter Kim, die toen de leeftijd van 12 jaar had bereikt, heeft toen op het podium het kussen met de halssnoeren overhandigd aan H.K.M. Prinses Astrid om de twee eredekens te onderscheiden.
En wat nu?
Vandaag zijn we een klein dynamisch team: Nancy, Werner, Gilles, Fanny, onze jonge directeur Donatien en ikzelf die, zoals je zou kunnen zeggen, deel uitmaakt van de meubels! Dit dertigste jaar belooft ingewikkeld te worden door omwille van de Corona-epidemie. Maar, net als de vorige negenentwintig, wil ik met passie dit werk dat me nauw aan het hart ligt tot aan mijn pensioen voortzetten, door keer op keer bij te dragen aan de goede werking van het Instituut en zijn continuïteit!
[1] Stencilmachine: reproductiesysteem voor teksten die eerder op stencilpapier zijn getypt, speciaal waspapier dat door te typen doorlatend is gemaakt voor vloeibare inkt en zich als een sjabloon gedraagt.
